Ewangelia wg św. Łukasza 15, 3-7

Jezus opowiedział faryzeuszom i uczonym w Piśmie następującą przypowieść: «Któż z was, gdy ma sto owiec, a zgubi jedną z nich, nie zostawia dziewięćdziesięciu dziewięciu na pustyni i nie idzie za zagubioną, aż ją znajdzie? A gdy ją znajdzie, bierze z radością na ramiona i wraca do domu; sprasza przyjaciół i sąsiadów i mówi im: „Cieszcie się ze mną, bo znalazłem owcę, która mi zginęła”. Powiadam wam: Tak samo w niebie większa będzie radość z jednego grzesznika, który się nawraca, niż z dziewięćdziesięciu dziewięciu sprawiedliwych, którzy nie potrzebują nawrócenia».

Modlitwa przygotowawcza: Na początku uświadom sobie, że stajesz przed Bogiem i chcesz z Nim rozmawiać. Uczyń znak krzyża i poproś Go, aby wszystkie Twoje zamiary, decyzje i czyny były skierowane w sposób czysty do służby i chwały Jego Boskiego Majestatu.

Obraz: Wyobraź sobie pasterza, jak z troską obserwuje stado owiec, które ma pod opieką. Przez chwilę popatrz na zachowanie pasterza i zwierząt skupionych wokół niego.

Prośba o owoc: Poproś o łaskę zaufania Bogu i wiarę, że On nieustannie się o Ciebie troszczy.

1. Zagubienie. Zdarza się czasem w życiu, że mówimy lub tylko myślimy: „Zupełnie się pogubiłem”. Może to być dramatyczna chwila, gdy wyobrażamy sobie, że cały nasz świat runął, że coś się skończyło. Ktoś bliski zdradził lub odszedł, precyzyjne plany zostały zniweczone. Może to być sytuacja wymagająca dokonania ważnego wyboru, gdy zupełnie nie wiemy, w którą stronę pójść. A może też po uświadomieniu sobie zła, które się popełniło, nie wiemy, jak naprawić błędy i zmienić postępowanie. Przypomnij sobie czas takiej dezorientacji. Jakie myśli, uczucia odzywały się wówczas lub jeszcze teraz dają o sobie znać?

2. Odnalezienie. Niepewność, brak orientacji w wyborze kierunku działania mogą być główną przyczyną braku poczucia bezpieczeństwa. Dlatego pragnienie odnalezienia swojego miejsca w życiu, odnalezienia swojej drogi jest chyba największą ludzką tęsknotą. Jak mogła czuć się wspomniana przez Jezusa owca, gdy naraz znalazła się sama w nieznanym miejscu? Jak Ty mógłbyś się czuć na jej miejscu? Wróć do sytuacji wspomnianej w poprzednim punkcie. Co lub kto pomógł Ci wyjść ze stanu zagubienia?

3. Pasterz. Jezus nieraz wspominał, że nigdy nie opuści swoich owiec. Postaraj się jeszcze raz powrócić do prośby proponowanej w tej medytacji: o wiarę w Jego nieustanną opiekę i prowadzenie. Spróbuj, tak jak potrafisz i w takiej sytuacji, w jakiej jesteś teraz, podziękować za Jego troskę. Może się też okazać, że w Twoim otoczeniu jest ktoś zagubiony i mógłbyś stać się pomocnikiem Dobrego Pasterza…

Rozmowa końcowa: Zbierz wszystkie myśli, poruszenia, które miały miejsce podczas Twojej medytacji i podziękuj Bogu za wszystko, czego doświadczyłeś. Zakończ modlitwą Ojcze nasz.