Nie z tego się cieszcie: Łk 10, 17-20

Wróciło siedemdziesięciu dwóch z radością, mówiąc: «Panie, przez wzgląd na Twoje imię, nawet złe duchy nam się poddają». Wtedy rzekł do nich: «Widziałem szatana, spadającego z nieba jak błyskawica. Oto dałem wam władzę stąpania po wężach i skorpionach, i po całej potędze przeciwnika, a nic wam nie zaszkodzi. Jednak nie z tego się cieszcie, że duchy się wam poddają, lecz cieszcie się, że wasze imiona zapisane są w niebie».

Modlitwa przygotowawcza: Na początku modlitwy uświadom sobie, że stajesz przed Bogiem i chcesz z Nim rozmawiać. On jest teraz obecny przy Tobie. Rozważaj, jak patrzy na Ciebie. Po uczynieniu znaku krzyża poproś Go o łaskę skupienia na modlitwie, aby to Duch Święty ją prowadził, usuwał wszystkie przeszkody oraz oczyszczał Twoje intencje, czyny i wszelkie działania, kierując je ku większej chwale Boga.

Obraz: Wchodząc w modlitwę, przypomnij sobie tekst, który będziesz rozważać – możesz go jeszcze raz przeczytać. Następnie zaangażuj swoją wyobraźnię. Wyobraź sobie scenę powrotu uczniów z misji, którą otrzymali od Jezusa. Wracają z radością i entuzjazmem. Spróbuj zobaczyć, gdzie jesteś w tej scenie: przyglądasz się ich spotkaniu z Jezusem, jesteś obserwatorem, czy może jesteś wśród powracających?

Prośba o owoc: W dzisiejszej modlitwie proś o odczucie radości, że Bóg powołuje Cię w Twojej codzienności.

1. „Wróciło siedemdziesięciu dwóch z radością […]” Uczniowie, posłani do swoich zadań, idą z mocą otrzymaną od Jezusa. Przekonują się, że siłą Jego imienia mogą wiele zdziałać. Są świadomi daru, jaki otrzymali. Ten dar ich zachwyca, czują radość z wypełnionej misji, z bycia posłanym w imię Jezusa. Jak podchodzisz do swoich codziennych zadań? Jakie budzą one w Tobie uczucia? Być może jest w Tobie przekonanie, że wszystkiemu musisz podołać samodzielnie, polegając wyłącznie na sobie. Co się rodzi w Twoim sercu, kiedy słyszysz, że to Bóg posyła Cię w swoim imieniu?

2. „Oto dałem wam władzę stąpania po wężach i skorpionach, i po całej potędze przeciwnika […]” Jezus daje posłanym uczniom władzę panowania nad złem, które ich spotyka, radzenia sobie w bardzo trudnych, niebezpiecznych sytuacjach. To zachwyca uczniów, ale też koncentruje uwagę na spektakularnych efektach ich działania, cudownościach, które widzą. Jaka jest Twoja świadomość obecności Jezusa w codzienności, w miejscu, gdzie żyjesz, pracujesz, działasz? Jakiego oczekujesz efektu, znaku, że to Bóg Cię posyła i daje wszystko, czego potrzebujesz do wykonywania codziennych obowiązków?

3. „Jednak nie z tego się cieszcie, że duchy się wam poddają […]” Jezus nie umniejsza radości uczniów z tego, czego doświadczyli, idąc w Jego imię. To uczucie spełnienia może być wstępem do radości z tego, że Bóg woła każdego po imieniu. Radość bycia powołanym, zawołanym po imieniu, to pewność, że jest się kimś zauważonym, ważnym w oczach Boga. Spróbuj usłyszeć to zapewnienie, że Bóg zna Twoje imię, zna Ciebie, Twoje możliwości, talenty, ale też ograniczenia. I z tym wszystkim zaprasza Cię do współpracy. Co się pojawia w Twoim sercu, gdy przyjmiesz, że to, kim jesteś, co robisz nie jest przypadkowe, a wręcz przeciwnie – zostało zauważone, ma znaczenie?

Rozmowa końcowa: Na koniec porozmawiaj z Bogiem o tym wszystkim, co zrodziło się w Twoim sercu pod wpływem dzisiejszej modlitwy. Opowiedz Mu o swoim lęku. Podziel się uczuciem niepewności. Wyraź nadzieję na prawdziwe spotkanie. Bądź szczery przed Panem. Możesz Mu podziękować za to, co odkryłeś lub poprosić Go o coś, czego bardzo potrzebujesz. Porozmawiaj z Nim przez chwilę serdecznie – jak przyjaciel z przyjacielem. Na zakończenie pomódl się słowami modlitwy Ojcze nasz.