Łaska powołania: Jr 1, 4-10

Pan skierował do mnie następujące słowo: «Zanim ukształtowałem cię w łonie matki, znałem cię, nim przyszedłeś na świat, poświęciłem cię, prorokiem dla narodów ustanowiłem cię». I rzekłem: «Ach, Panie Boże, przecież nie umiem mówić, bo jestem młodzieńcem!». Pan zaś odpowiedział mi: «Nie mów: „Jestem młodzieńcem”, gdyż pójdziesz, do kogokolwiek cię poślę, i będziesz mówił, cokolwiek tobie polecę. Nie lękaj się ich, bo jestem z tobą, by cię chronić» – wyrocznia Pana. I wyciągnąwszy rękę, dotknął Pan moich ust i rzekł mi: «Oto kładę moje słowa w twoje usta. Spójrz, daję ci dzisiaj władzę nad narodami i nad królestwami, byś wyrywał i obalał, byś niszczył i burzył, byś budował i sadził».

Modlitwa przygotowawcza: Na początku modlitwy uświadom sobie, że stajesz przed Bogiem i chcesz z Nim rozmawiać. On jest teraz obecny przy Tobie. Rozważaj, jak patrzy na Ciebie. Po uczynieniu znaku krzyża poproś Go o łaskę skupienia na modlitwie, aby to Duch Święty ją prowadził, usuwał wszystkie przeszkody oraz oczyszczał Twoje intencje, czyny i wszelkie działania, kierując je ku większej chwale Boga.

Obraz: Wchodząc w modlitwę, przypomnij sobie tekst, który będziesz rozważać – możesz go jeszcze raz przeczytać. Następnie zaangażuj swoją wyobraźnię. Wyobraź sobie spotkanie z Bogiem, podczas którego powołuje Cię do konkretnego zadania w Twoim codziennym życiu. Gdzie odbywa się to spotkanie, jak przebiega Wasza rozmowa?

Prośba o owoc: W dzisiejszej modlitwie poproś o odczucie radości, że Bóg powołuje Cię w Twojej codzienności.

1. „[…] znałem cię […]” Bóg rozpoczyna powołanie Jeremiasza od wskazania na Jego pochodzenie i swoją bliskość z nim. Zna go po imieniu, zna jego serce, umiejętności oraz przeznaczenie. Co więcej – sam je stworzył, ukształtował i wybrał. Jakie myśli i uczucia pojawiają się w Tobie na myśl, że łączy Cię z Bogiem tak niezwykła więź? Że On sam decydował o tym, jaki będziesz. Że nadał Ci zdolności i powołał do wielkich czynów? Na myśl o tym, że Bóg tak dobrze Cię zna? Jak przeżywasz swoją osobową relację z Bogiem?

2. „[…] przecież nie umiem mówić […]” Jeremiasz skupiony jest na swoim braku, onieśmielony powołaniem do tak wielkiej misji. W szczerości zwraca się do Boga ze swoim poczuciem bycia niewystarczającym. Bóg jednak zachęca, żeby Jeremiasz nie zatrzymywał się na swojej słabości, ale otworzył się na dużo więcej dobra. Z jakimi obawami Ty przychodzisz dziś do Boga? Jakie przeszkody sprawiają, że wątpisz, byś potrafił wypełniać Jego wolę? Spróbuj poprosić o łaskę odrzucenia ich, nieprzywiązywania się do tego, co powstrzymuje Cię przed wyruszeniem w drogę powołania.

3. „Nie lękaj się […]” Bóg odpowiada Jeremiaszowi zapewnieniem o swojej obecności i ochronie, zachęca do pokonania lęku i ograniczeń. Stworzył nas i uzdolnił do wypełniania zadania, które możemy rozpoznać. Jest Tym, który posyła, prowadzi, daje Słowo i siłę ponad nasze słabości. Jest dawcą łaski, na której opiera się powołanie. Jak rozeznajesz powołanie, które otrzymałeś od Boga? Jak Boże wezwanie uwidacznia się w Twoich zdolnościach, predyspozycjach, pragnieniach i poruszeniach serca? Co czujesz, kiedy patrzysz na tę drogę: niepewność, lęk, a może radość i zaufanie? Możesz opowiedzieć o tym Bogu i posłuchać, jak mówi do Ciebie jak do Jeremiasza.

Rozmowa końcowa: Na koniec porozmawiaj z Bogiem o tym wszystkim, co zrodziło się w Twoim sercu pod wpływem dzisiejszej modlitwy. Opowiedz Mu o swoim lęku. Podziel się uczuciem niepewności. Wyraź nadzieję na prawdziwe spotkanie. Bądź szczery przed Panem. Możesz Mu podziękować za to, co odkryłeś lub poprosić Go o coś, czego bardzo potrzebujesz. Porozmawiaj z Nim przez chwilę serdecznie – jak przyjaciel z Przyjacielem. Na zakończenie pomódl się słowami modlitwy Ojcze nasz.