Ewangelia wg św. Marka 6, 34-44

Gdy Jezus ujrzał wielki tłum, ogarnęła Go litość nad nimi; byli bowiem jak owce niemające pasterza. I zaczął ich nauczać. A gdy pora była już późna, przystąpili do Niego uczniowie i rzekli: «Miejsce jest puste, a pora już późna. Odpraw ich! Niech idą do okolicznych osiedli i wsi, a kupią sobie coś do jedzenia». Lecz On im odpowiedział: «Wy dajcie im jeść». Rzekli Mu: «Mamy pójść i za dwieście denarów kupić chleba, żeby im dać jeść?». On ich spytał: «Ile macie chlebów? Idźcie, zobaczcie!». Gdy się upewnili, rzekli: «Pięć i dwie ryby». Wtedy polecił im wszystkim usiąść gromadami na zielonej trawie. I rozłożyli się gromada przy gromadzie, po stu i po pięćdziesięciu. A wziąwszy pięć chlebów i dwie ryby, spojrzał w niebo, odmówił błogosławieństwo, połamał chleby i dawał uczniom, by kładli przed nimi. Także dwie ryby rozdzielił między wszystkich. Jedli wszyscy do sytości i zebrali jeszcze dwanaście pełnych koszów ułomków i ostatki z ryb. A tych, którzy jedli chleby, było pięć tysięcy mężczyzn.

Modlitwa przygotowawcza: Na początku uświadom sobie, że stajesz przed Bogiem i chcesz z Nim rozmawiać. Uczyń znak krzyża i poproś Go, aby wszystkie Twoje zamiary, decyzje i czyny były skierowane w sposób czysty do służby i chwały Jego Boskiego Majestatu.

Obraz: Wyobraź sobie brzeg jeziora porośnięty kępami traw. Niech to będzie miejsce ustronne, oddalone od miast i wsi. Zobacz, jak schodzą się tu ludzie, a od strony jeziora zbliża się łódź z Panem Jezusem i apostołami.

Prośba o owoc: Poproś Pana o wiarę, że jest On Bogiem wszechmogącym.

1. „[…] ogarnęła Go litość nad nimi; byli bowiem jak owce niemające pasterza. I zaczął ich nauczać.” Spróbuj wyobrazić sobie, jak Pan Jezus ogarnia wzrokiem ludzi gromadzących się nad brzegiem jeziora. Przyjrzyj się Jego twarzy, Jego oczom. Pomyśl, że jesteś wśród osób zbierających się przy Nim i że teraz On patrzy również na Ciebie i wyczuwa najgłębsze potrzeby Twojego serca. Zobacz, jak ważne są one dla Niego. Poproś o zaufanie, że Bóg pragnie Twojego szczęścia.

2. „Wy dajcie im jeść.” W wersach poprzedzających fragment dzisiejszej Ewangelii czytamy o apostołach wracających do Jezusa po głoszeniu Jego nauki. Są zmęczeni i głodni. Razem z Jezusem odpływają w pustynne miejsce, aby odpocząć. Tymczasem w miejscu tym gromadzi się wielki tłum. Gdy robi się późno, Jezus, zamiast odprawić przybyłych, mówi swoim uczniom, by dali im jeść. Apostołowie nie rozumieją tego polecenia i wydaje im się ono niemożliwe do spełnienia. Porozmawiaj z Panem Jezusem o tym, do czego Cię dzisiaj zachęca. Poproś o otwartość i odwagę usłyszenia zadań trudnych, po ludzku niemożliwych do realizacji.

3. „Ile macie chlebów? Idźcie, zobaczcie!” Bóg wykorzystuje nasze najskromniejsze zasoby do czynienia wielkich dzieł. Gdy słyszysz wezwanie Pana do podjęcia śmiałych wyzwań, nie bój się szczerej oceny swoich możliwości. Może Ci się wydawać, że masz za mało wiedzy, zdolności i umiejętności, ale się tym nie przejmuj. Stań w prawdzie i pozwól wszechmogącemu Bogu działać. Tak jak to się stało na pustkowiu, gdzie pięcioma chlebami nakarmił do syta pięć tysięcy mężczyzn.

Rozmowa końcowa: Zbierz wszystkie myśli, poruszenia, które miały miejsce podczas medytacji i podziękuj Bogu za wszystko, czego doświadczyłeś. Zakończ modlitwą Ojcze nasz.