Ewangelia wg św. Marka 2, 1-12

Gdy po pewnym czasie Jezus wrócił do Kafarnaum, posłyszano, że jest w domu. Zebrało się zatem tylu ludzi, że nawet przed drzwiami nie było miejsca, a On głosił im naukę. I przyszli do Niego z paralitykiem, którego niosło czterech. Nie mogąc z powodu tłumu przynieść go do Niego, odkryli dach nad miejscem, gdzie Jezus się znajdował, i przez otwór spuścili nosze, na których leżał paralityk. Jezus, widząc ich wiarę, rzekł do paralityka: „Dziecko, odpuszczone są twoje grzechy”. A siedziało tam kilku uczonych w Piśmie, którzy myśleli w sercach swoich: „Czemu On tak mówi? On bluźni. Któż może odpuszczać grzechy, prócz jednego Boga?”. Jezus poznał zaraz w swym duchu, że tak myślą, i rzekł do nich: „Czemu myśli te nurtują w waszych sercach? Cóż jest łatwiej: powiedzieć paralitykowi: Odpuszczone są twoje grzechy, czy też powiedzieć: Wstań, weź swoje nosze i chodź? Otóż, żebyście wiedzieli, iż Syn Człowieczy ma na ziemi władzę odpuszczania grzechów – rzekł do paralityka: Mówię ci: Wstań, weź swoje nosze i idź do swego domu!”. On wstał, wziął zaraz swoje nosze i wyszedł na oczach wszystkich. Zdumieli się wszyscy i wielbili Boga, mówiąc: „Nigdy jeszcze nie widzieliśmy czegoś podobnego”.

Modlitwa przygotowawcza: Na początku uświadom sobie, że stajesz przed Bogiem i chcesz z Nim rozmawiać. Uczyń znak krzyża i poproś Go, aby wszystkie Twoje zamiary, decyzje i czyny były skierowane w sposób czysty do służby i chwały Jego Boskiego Majestatu.

Obraz: Przyjrzyj się w wyobraźni scenie z dzisiejszego tekstu. Zwróć uwagę na czterech towarzyszy paralityka, którzy, niosąc go, przedzierają się przez tłum. Zobacz, z jaką determinacją szukają sposobu dostania się do Jezusa.

Prośba o owoc: Poproś o łaskę odwagi i wytrwałości w dążeniu do Boga.

1. Determinacja w dążeniu do Boga – tak można by sparafrazować początkowy obraz dzisiejszego fragmentu Ewangelii. Wiara pomaga pokonać przeszkody na drodze do celu oraz pobudza wyobraźnię do szukania sposobów rozwiązania problemu. Czy coś w Twoim życiu może teraz wymagać od Ciebie takiej determinacji? Jak radzisz sobie, gdy stając przed czymś trudnym, masz pokusę opuszczenia rąk w poczuciu bezsilności?

2. „Jezus, widząc ich wiarę […]” Do Jezusa dotarł chory człowiek, niesiony przez towarzyszy. Jezus właśnie na ich wiarę zwrócił uwagę. Działanie tych czterech osób jest przykładem aktywnej modlitwy wstawienniczej. Wstawiać się za kimś oznacza gotowość do poświęcenia się w jego imieniu, do dania z siebie tego, czego może wymagać określona sytuacja. Z determinacją wspartą wiarą.

3. „Wstań […] i idź […]” Człowiek na noszach też miał zapewne wiarę w możliwość uzdrowienia. Nie wiemy, ile było w niej determinacji, ale wystarczyła, żeby Jezus odciął od niego to, co go paraliżowało. Polecenie Jezusa: „Wstań i idź” może być wskazówką dla każdego z nas. Zobacz, co jest dla Ciebie naprawdę ważne. Co Ci przeszkadza w ruszeniu w drogę? Jakie grzechy albo stare przekonania paraliżują Twoje działanie? To, co jest dla Ciebie naprawdę ważne, prowadzi Cię do Boga. Wstań z odwagą i idź wytrwale – już nie samotnie, ale z Nim.

Rozmowa końcowa: Zbierz wszystkie myśli, poruszenia, które miały miejsce podczas medytacji i podziękuj Bogu za wszystko, czego doświadczyłeś. Zakończ modlitwą Ojcze nasz.