25 marca 2023
fot. Barbara Wielgus

Medytacje z Trójmiasta

/ medytacja

oprac. WŻCh Trójmiasto

Ewangelia wg św. Łukasza 12, 54-59

Mówił także do tłumów: «Gdy ujrzycie chmurę podnoszącą się na zachodzie, zaraz mówicie: „Deszcz idzie”. I tak się dzieje. A gdy wiatr wieje z południa, powiadacie: „Będzie upał”. I bywa. Obłudnicy, umiecie rozpoznawać wygląd ziemi i nieba, a jakże chwili obecnej nie rozpoznajecie? I dlaczego sami z siebie nie rozróżniacie tego, co jest słuszne? Gdy idziesz do sprawującego władzę ze swym przeciwnikiem, staraj się w drodze dojść z nim do zgody, by cię nie zaciągnął do sędziego; a sędzia przekazałby cię dozorcy, dozorca zaś wtrąciłby cię do więzienia. Powiadam ci, nie wyjdziesz stamtąd, aż zwrócisz ostatni pieniążek».

 

Modlitwa przygotowawcza: Na początku uświadom sobie, że stajesz przed Bogiem i chcesz z Nim rozmawiać. Uczyń znak krzyża i poproś Go, aby wszystkie Twoje zamiary, decyzje i czyny były skierowane w sposób czysty do służby i chwały Jego Boskiego Majestatu.

Obraz: Przypomnij sobie, jak patrząc na poranne niebo za oknem, próbujesz przewidzieć pogodę, planujesz, w co się ubrać…

Prośba o owoc: Poproś o światło poznania, jak słowa Jezusa dotykają Twojego życia.


1. „[…] umiecie rozpoznawać wygląd ziemi i nieba, a jakże chwili obecnej nie rozpoznajecie?” Nieraz zapewne, jak mówi Jezus, patrząc w niebo, umiałeś przewidzieć pogodę. Przed ważną rozmową usiłujesz, patrząc na minę, postawę czy sposób mówienia rozmówcy, rozpoznać jego nastrój i przewidzieć reakcję na to, co chcesz mu powiedzieć. Czasem bezbłędnie potrafisz rozpoznać u innych to, co często tak trudno jest rozpoznać w najbliższej rodzinie – symptomy psujących się relacji, oznaki choroby, uzależnienia czy depresji. Pomyśl o swojej postawie wobec trudnych spraw w najbliższym otoczeniu. Widzisz je i usiłujesz szukać rozwiązania, czy też usiłujesz tłumaczyć, lekceważyć, w efekcie „zamiatać pod dywan”? Gdzie szukasz pomocy? Kogo o nią prosisz?

2. „I dlaczego sami z siebie nie rozróżniacie tego, co jest słuszne?” Bóg dał człowiekowi sumienie. Dlatego „sami z siebie” możemy odróżniać dobro od zła. Ale sumienie człowieka da się kształtować. Telewizja, internet, prasa w dużej mierze kształtują tzw. opinię publiczną, a wraz z nią nasze sumienia. Pomyśl choćby o wszechobecnych reklamach: o ile latająca fioletowa krowa z reklamy czekolady może budzić uśmiech, to reklama piwa – nieodłącznego atrybutu udanej młodzieżowej imprezy – utrwala w jej odbiorcach schemat, który w przyszłości może okazać się tragiczny w skutkach. Jednocześnie powoduje, że obojętniejemy na niektóre pokazywane zachowania, przyzwyczajamy się do tego, co – choć powszechne – często nie jest ani normalne ani dobre, ani dobru nie służy. Nasze sumienia powoli stają się coraz bardziej tolerancyjne na wulgaryzmy, słowa nienawiści i zachowania egoistyczne czy wręcz agresywne. Czy patrząc na siebie, swoje reakcje i emocje, zauważasz wpływ tzw. środków masowego przekazu na swoje widzenie współczesnego świata? Co jest dla Ciebie punktem odniesienia w tematach poruszanych przez polityków, dziennikarzy, czy choćby na spotkaniu rodzinnym czy towarzyskim? Czy jeszcze ciągle są to Dekalog i nauka Jezusa?


Rozmowa końcowa: Zbierz wszystkie myśli, poruszenia, które miały miejsce podczas medytacji i podziękuj Bogu za wszystko, czego doświadczyłeś. Zakończ modlitwą Ojcze nasz.