Ewangelia wg św. Jana 2, 13-22

Zbliżała się pora Paschy żydowskiej i Jezus udał się do Jerozolimy. W świątyni napotkał tych, którzy sprzedawali woły, baranki i gołębie, oraz siedzących za stołami bankierów. Wówczas, sporządziwszy sobie bicz ze sznurków, powypędzał wszystkich ze świątyni, także baranki i woły, porozrzucał monety bankierów, a stoły powywracał. Do tych zaś, którzy sprzedawali gołębie, rzekł: «Weźcie to stąd, a nie róbcie z domu mego Ojca targowiska». Uczniowie Jego przypomnieli sobie, że napisano: «Gorliwość o dom Twój pożera Mnie». W odpowiedzi zaś na to Żydzi rzekli do Niego: «Jakim znakiem wykażesz się wobec nas, skoro takie rzeczy czynisz?». Jezus dał im taką odpowiedź: «Zburzcie tę świątynię, a Ja w trzech dniach wzniosę ją na nowo». Powiedzieli do Niego Żydzi: «Czterdzieści sześć lat budowano tę świątynię, a Ty ją wzniesiesz w przeciągu trzech dni?». On zaś mówił o świątyni swego ciała. Gdy zatem zmartwychwstał, przypomnieli sobie uczniowie Jego, że to powiedział, i uwierzyli Pismu i słowu, które wyrzekł Jezus.

Modlitwa przygotowawcza: Na początku uświadom sobie, że stajesz przed Bogiem i chcesz z Nim rozmawiać. Uczyń znak krzyża i poproś Go, aby wszystkie Twoje zamiary, decyzje i czyny były skierowane w sposób czysty do służby i chwały Jego Boskiego Majestatu.

Obraz: Przywołaj z pamięci obraz swojego ulubionego miejsca do modlitwy, w którym masz poczucie spokojnego, osobistego spotkania z Bogiem.

Prośba o owoc: Poproś o łaskę silniejszej wiary w Kościół, o zdolność do kochania Kościoła.

1. Wierzyć w Kościół? A jednak – przecież w tak często odmawianym wyznaniu wiary mówimy: „…wierzę w Ducha Świętego, w święty Kościół powszechny…”. To wskazuje, że wiarę w Kościół należy traktować tak jak wiarę w Boga. Kościół świętych i grzeszników, Kościół, za który wielu oddało życie, ale który też potrafi zranić i potrzebuje przebaczenia. Jezus założył Kościół, żeby ten przekazywał Dobrą Nowinę o miłości Boga. Stąd tak gwałtownie w dzisiejszej Ewangelii wzywa do troski o świętość każdego miejsca poświęconego Bogu.

2. Kościół to przede wszystkim Lud Boży, wspólnota wszystkich wiernych. W jakich obszarach widzisz możliwość współpracy z Bogiem w dawaniu świadectwa Jego miłości? Nie tyle przez opowieści o Bogu, ile troskę o wzrastanie dobra w swoim otoczeniu – we wspólnocie, w rodzinie.

3. Powróć jeszcze raz do obrazu z początku modlitwy, do swojej bezpiecznej „izdebki”. Pozostań tam przez chwilę, pobądź z Bogiem tak, jak potrafisz. Zobacz, jak się czujesz. Potem spójrz głębiej, w swoje serce, które jest najbardziej intymną, osobistą świątynią. Tam przede wszystkim Bóg chce się spotkać z tobą. Jak myślisz, jak On mógłby się czuć teraz w tej świątyni?

Rozmowa końcowa: Zbierz wszystkie myśli, poruszenia, które miały miejsce podczas Twojej medytacji i podziękuj Bogu za wszystko, czego doświadczyłeś. Zakończ modlitwą Ojcze nasz.