Jezus – nauczyciel modlitwy: Łk 11, 1-4

Gdy Jezus przebywał w jakimś miejscu na modlitwie i skończył ją, rzekł jeden z uczniów do Niego: «Panie, naucz nas się modlić, jak i Jan nauczył swoich uczniów». A On rzekł do nich: «Kiedy się modlicie, mówcie: Ojcze, niech się święci Twoje imię; niech przyjdzie Twoje królestwo! Naszego chleba powszedniego dawaj nam na każdy dzień i przebacz nam nasze grzechy, bo i my przebaczamy każdemu, kto nam zawini; i nie dopuść, byśmy ulegli pokusie».

Modlitwa przygotowawcza: Proszę Cię, Panie, Boże mój, aby wszystkie moje zamiary, decyzje i czyny były skierowane w sposób czysty do służby i chwały Twojego Boskiego Majestatu.

Obraz: Zobaczę Pana Jezusa modlącego się samotnie, zasłuchanego w słowa Ojca.

Prośba o owoc: Poproszę o wewnętrzne poznanie Pana, który stał się dla mnie człowiekiem, abym Go bardziej kochał i naśladował.

1. „Gdy Jezus przebywał w jakimś miejscu na modlitwie i skończył ją, rzekł jeden z uczniów do Niego: Panie, naucz nas się modlić […]” Jezus przez całe życie często udawał się w ustronne miejsce, aby porozmawiać z Ojcem, odczytywać Jego wolę, dziękować Mu, uwielbiać Go i modlić się za swoich uczniów. Modlitwa to pokarm dla życia duchowego. Nasze osobiste spotkanie z Bogiem, rozmowa z Nim to czas odpoczynku i wzmocnienia duchowego, czas doświadczania miłości i nabierania sił, aby żyć dla innych ludzi. Jezus, ucząc nas modlitwy, zaprasza do wytrwałości oraz przyjęcia postawy pokory i ufności. Modli się za nami i udziela Ducha Świętego, który wzbudza w sercu człowieka pragnienie spotkania z Bogiem na modlitwie.

Jaka jest obecnie moja modlitwa? Czy proszę Jezusa, aby uczył mnie modlitwy? Czy znajduję w przestrzeni swojego życia czas i miejsce na rozmowę z Bogiem, medytację Słowa Bożego, trwanie przed Bogiem? Jak dbam o warunki do modlitwy: miejsce, ciszę, postawę ciała, gotowość swojego serca i wyciszenie wewnętrzne?

2. „Ojcze, niech się święci Twoje imię; niech przyjdzie Twoje królestwo! Naszego chleba powszedniego dawaj nam na każdy dzień […]” W modlitwie Ojcze nasz Jezus zaprasza nas do uwielbiania Ojca, dziękowania Mu oraz powierzania swojego życia. Zaprasza do modlitwy prośby o codzienny chleb, niezbędny w życiu ziemskim, oraz o to, co potrzebne jest nam w życiu duchowym. Ważne jest to, aby z ufnością powierzać Bogu nie tylko siebie samego i swoich bliskich, ale również wszelkie potrzeby, decyzje, dążenia. Wołanie o Królestwo Boże to prośba o realizowanie w życiu takich wartości jak: miłość, pokój, dobro, prawda, mądrość, radość, cierpliwość, odpowiedzialność. To wyraz troski o to, aby w świecie doczesnym obecne były wartości ewangeliczne. Modlitwa jest źródłem naszych dobrych uczynków, postaw i wyborów. Karmi i ożywia nasze życie, a ono z kolei jest ofiarowywane Bogu na modlitwie.

Czy jest obecna w moim życiu modlitwa uwielbienia i adoracji Pana? Czy praktykuję modlitwę prośby i zawierzenia? W jaki sposób realizuję na co dzień wartości ewangeliczne i głoszę Królestwo Boże? Czy dziękuję Bogu za otrzymane łaski?

3. „[…] przebacz nam nasze grzechy, bo i my przebaczamy każdemu, kto nam zawini […]” Wszyscy jesteśmy grzeszni i czasem trudno jest z serca przebaczyć tym, którzy nas skrzywdzili. Pan Jezus uczy przebaczenia, pokory i cierpliwości do samych siebie i naszych bliźnich. Umiejętność przebaczenia otrzymujemy od miłującego nas Jezusa, który wziął na siebie nasze wszystkie grzechy i słabości. Przebaczył nam je i nas odkupił. Ważne jest to, aby prosić Boga o dar przebaczenia innym i pojednania się z tymi, którzy nas zranili albo których my w jakiś sposób skrzywdziliśmy. Miłosierdzie Boże obejmuje i oczyszcza nasze winy, a jednocześnie uzdalnia nas do przebaczenia innym.

Czy przyjmuję z wdzięcznością Boże przebaczenie? Co chciałbym przebaczyć innym? Co chcę wybaczyć sobie samemu? Czy pierwszy wychodzę do innych z propozycją pojednania? Czy proszę Jezusa, mojego Zbawiciela, aby uczył mnie przebaczenia?

Rozmowa końcowa: Porozmawiam z Panem Jezusem o tym, co mnie najbardziej poruszyło w tej medytacji, poproszę o ufne trwanie na modlitwie, o rozwój mojej modlitwy. Na koniec odmówię Ojcze nasz.