Bóg wszystko przenika: Ps 139, 1-14a

Panie, przenikasz i znasz mnie,
Ty wiesz, kiedy siadam i wstaję.
Z daleka przenikasz moje zamysły,
widzisz moje działanie i mój spoczynek
i wszystkie moje drogi są Ci znane.
Choć jeszcze nie ma słowa na języku:
Ty, Panie, już znasz je w całości.
Ty ogarniasz mnie zewsząd
i kładziesz na mnie swą rękę.
Zbyt dziwna jest dla mnie Twa wiedza,
zbyt wzniosła: nie mogę jej pojąć.
Gdzież się oddalę przed Twoim duchem?
Gdzie ucieknę od Twego oblicza?
Gdy wstąpię do nieba, tam jesteś;
jesteś przy mnie, gdy się w Szeolu położę.
Gdybym przybrał skrzydła jutrzenki,
zamieszkał na krańcu morza:
tam również Twa ręka będzie mnie wiodła
i podtrzyma mię Twoja prawica.
Jeśli powiem: «Niech mię przynajmniej ciemności okryją
i noc mnie otoczy jak światło»:
sama ciemność nie będzie ciemna dla Ciebie,
a noc jak dzień zajaśnieje:
<mrok jest dla Ciebie jak światło>.
Ty bowiem utworzyłeś moje nerki,
Ty utkałeś mnie w łonie mej matki.
Dziękuję Ci, że mnie stworzyłeś tak cudownie,
godne podziwu są Twoje dzieła.

Modlitwa przygotowawcza: Proszę Cię, Panie, Boże mój, aby wszystkie moje zamiary, decyzje i czyny były skierowane w sposób czysty do służby i chwały Twojego Boskiego Majestatu.

Obraz: Wyobrażę sobie siebie podczas codziennej pracy.

Prośba o owoc: Proszę Cię, Panie, abym poznał i zrozumiał, jak dobrze mnie znasz.

1. „Panie, przenikasz i znasz mnie […]” Bóg wie o nas wszystko, nic nie jest dla Niego tajemnicą. Nie muszę przed nim udawać, kim jestem ani ukrywać swoich słabości i zranień. Mogę stanąć przed Bogiem jak dziecko przed Ojcem, ufny w Jego miłość i dobroć.

Czy widzę Boga jako swojego Ojca, któremu wszystko mogę powierzyć, nawet swoją najgłębszą tajemnicę? Czy potrafię i chcę z Nim porozmawiać o swoich problemach, trudnościach czy bardzo bolesnych zranieniach? A może wolę ukryć je w swoim wnętrzu i trzymać z daleka od Niego?

2. „Gdzież się oddalę przed Twoim duchem?” Gdziekolwiek się znajdę, to Pan zawsze będzie ze mną, nigdy nie zostawi mnie samego. To bardzo ważne zapewnienie. Bez względu na to, którą wybiorę drogę, jakie powołanie, pracę czy miejsce zamieszkania, czy jak bardzo pobłądzę, Bóg zawsze będzie ze mną, bo chce mi towarzyszyć w życiu.

Czy dostrzegam to, że Pan mnie prowadzi? Czy pozwalam Mu się prowadzić? Czy raczej wolę sam kontrolować swoje życie i nie chcę, by cokolwiek się w nim zmieniło?

3. „[…] Ty utkałeś mnie w łonie mej matki.” Zanim każdy z nas się urodził, Pan go ukształtował, nadał płeć, wygląd, określił wzrost, cechy charakteru i zdolności. Przygotował plan na nasze życie i chce, abyśmy go realizowali razem z Nim. Zaprasza nas do współpracy i pragnie, abyśmy na to zaproszenie odpowiedzieli.

Popatrzę na swoje życie i pomyślę, czym się kierowałem, podejmując różne decyzje: te bardzo ważne, zasadnicze, i te zwykłe, codzienne. Czy pytałem Pana, czego On chce dla mnie? Co On dla mnie przygotował? Czy ufam Mu i wierzę, że On najlepiej mnie zna? A może polegam bardziej na sobie samym i cenię bardziej własne kalkulacje i wybory?

Rozmowa końcowa: Porozmawiam z Bogiem o tym, co mnie poruszyło w tej medytacji. Na koniec odmówię Ojcze nasz.