Wierzę w Kościół, który ożywia Duch Świętości: Dz 2, 42-47

Trwali oni w nauce Apostołów i we wspólnocie, w łamaniu chleba i w modlitwach. Bojaźń ogarniała każdego, gdyż Apostołowie czynili wiele znaków i cudów. Ci wszyscy, co uwierzyli, przebywali razem i wszystko mieli wspólne. Sprzedawali majątki i dobra i rozdzielali je każdemu według potrzeby. Codziennie trwali jednomyślnie w świątyni, a łamiąc chleb po domach, przyjmowali posiłek z radością i prostotą serca. Wielbili Boga, a cały lud odnosił się do nich życzliwie. Pan zaś przymnażał im codziennie tych, którzy dostępowali zbawienia.

Modlitwa przygotowawcza: Na początku uświadom sobie, że stajesz przed Bogiem i chcesz z Nim rozmawiać. Uczyń znak krzyża i poproś Go, aby wszystkie Twoje zamiary, decyzje i czyny były skierowane w sposób czysty do służby i chwały Jego Boskiego Majestatu.

Obraz: Wyobraź sobie radość ze spędzenia czasu przy posiłku z osobami, które kochasz i przy których możesz być sobą.

Prośba o owoc: Poproś o łaskę przymnożenia wiary.

1. „Ci wszyscy, co uwierzyli, przebywali razem i wszystko mieli wspólne.” Nawracając się, chcemy być blisko osób, które myślą i czują podobnie jak my. Wspólnota jest bardzo ważna na drodze dojrzewania duchowego. Uczymy się otwartości na drugą osobę, gotowości do wyjścia z własnego egoizmu. Gdy jesteśmy razem, jest nam raźniej, ubogacamy się wzajemnie. Jakie uczucia towarzyszą Ci, gdy myślisz o wspólnocie, do której należysz – rodzinie, grupie przyjaciół, znajomych, Kościele? Jaka jest Twoja granica otwarcia się na innych i posiadania wspólnych rzeczy? Co uznajesz za Twoje i nie chcesz się tym dzielić (czas, pieniądze, dobra materialne, relacje)?

2. „[…] łamiąc chleb po domach […]” Otrzymując łaski od Pana Boga, chcemy dzielić się tym, co dostaliśmy. Mamy pragnienie, żeby wyjść do innych, przekroczyć strefę własnego komfortu i podzielić się dobrem z tymi, którzy są ubodzy w duchu. Jaka jest Twoja wrażliwość na potrzebujących?

3. „[…] przyjmowali posiłek z radością i prostotą serca.” Dzielenie się posiłkiem jest podstawowym objawem otwartości na drugiego człowieka – zapraszam Cię do stołu, chcę z Tobą się posilić i spędzić czas. Tak pogłębia się relacja z drugim człowiekiem. Jak wygląda to w Twoim życiu?

Rozmowa końcowa: Porozmawiaj z Jezusem o swoich natchnieniach, przemyśleniach. Podziel się tym, co Cię ucieszyło, zasmuciło. Bądź szczery. Jezus chce być Twoim Przyjacielem. Zakończ modlitwą Ojcze nasz.