METODA MEDYTACJI IGNACJAŃSKIEJ
oprac. s. Renata Ryszkowska RSCJ

Medytacja ignacjańska oparta jest na Słowie Bożym. Zanim rozpoczniesz modlitwę przygotuj się do niej poprzez poznanie Słowa Bożego, które będziesz medytować.

• Przeczytaj 2-krotnie wybrany fragment Pisma Świętego i wprowadzenie do danej modlitwy.
• Wybierz tylko część proponowanych treści, tzn. te, które Cię poruszają, rezonują w Tobie. Nie ulegaj pokusie, by brać ich jak najwięcej Ważne jest „[…] nie ogrom wiedzy napełnia i nasyca duszę, lecz raczej wewnętrzne rozumienie rzeczy i smakowanie w nich”[1].
• Jeszcze przed modlitwą zastanów się gdzie, kiedy, jak długo, w jakiej pozycji ciała będziesz się modlić­. Ustaleń tych potem nie zmieniaj, bo chociaż może się to wiązać z trudem, to jednak nauczy Cię to wytrwałości i pewnej stałości, nie ulegania nastrojom w relacji z Bogiem.
• Gdy przyjdzie moment, w którym zaplanowałeś się modlić uświadom sobie, gdzie i po co idziesz, oraz że Pan Bóg już tam na Ciebie czeka. On zawsze jest pierwszy na spotkaniu.

Modlitwa przygotowawcza: Rozpocznij modlitwę spokojnie. Nie spiesz się, uczyń znak krzyża i pomyśl, że znajdujesz się przed Bogiem. Poproś Ducha Świętego, aby Cię prowadził, bo cały nasz wysiłek związany z modlitwą (przygotowanie, powierzenie konkretnego czasu, itd.) ma jakby pomóc łasce Bożej, by ta działała w nas. Zacznij modlitwę od prośby „[…] aby wszystkie moje zamiary, decyzje i czyny były skierowane w sposób czysty do służby i chwały Jego Boskiego Majestatu”[2]. Prośba ta jest stała dla wszystkich medytacji. W niej prosisz Boga, by On był rzeczywiście pierwszy w Twoim życiu.

Wyobrażenie sobie miejsca: Kolejnym etapem jest zaangażowanie wyobraźni. Wyobraź sobie to, o czym chcesz medytować. Chodzi o wyobrażenie sobie jakiejś sceny (np. Jezus, który naucza tłumy). W trakcie modlitwy, gdy „zgubisz się”, gdy uciekną Ci myśli, możesz powrócić do tego obrazu.

Prośba o owoc medytacji: Wreszcie przychodzi moment, kiedy przywołujesz cel modlitwy, to, o co się modlisz podczas rozważania danego fragmentu Pisma Świętego, czyli prosisz o łaskę jaką pragniesz otrzymać (np. o poznanie Jezusa).

Rozważanie Słowa Bożego: Po tych wprowadzeniach możesz przejść do rozmyślania nad treściami, które wcześniej wybrałeś(-łaś).

• Po pierwsze słuchaj Słowa Bożego i zostaw sobie na to wystarczająco dużo czasu. Patrz na Jezusa, słuchaj, co mówi, ucz się Jego sposobu bycia z ludźmi, trwaj blisko Niego.
• Następnie odnieś je do konkretu Twojego życia, zastanów się, co chce powiedzieć Ci Pan Bóg, do czego Cię zaprasza, na co zwraca Twoją uwagę. Z tego rozważania powinna wypływać Twoja odpowiedź­, może czasem jakaś mała lub większa decyzja.
• Przy rozważaniu treści nie śpiesz się, jeżeli jakaś myśl zatrzymuje Cię dłużej, zostań przy niej. Nie musisz­ wykonać zadania i przejść przez wszystkie wybrane wcześniej rzeczy.

Rozmowa końcowa: Gdy czas, który przeznaczyłeś na modlitwę będzie dobiegać końca, porozmawiaj chwilę z Panem Bogiem o całej tej modlitwie, o wszystkim tym, co zrodziło się w Twoim sercu, o pragnieniach, ale i o obawach, o rzeczach dobrych i złych, przyjemnych i trudnych. Rozmawiaj przede wszystkim szczerze.

Zakończenie medytacji: Medytację zakończ modlitwą (np. Ojcze nasz) i znakiem krzyża.

Refleksja po modlitwie: Po zakończeniu medytacji przyjrzyj się jej. Zastanów się na ile potrafiłeś się skupić­, koncentrować na Bogu. Co było dobre, a co Ci się nie udało. Przywołaj konkretne myśli, decyzje; jeśli chcesz coś zapisać, zrób to w czasie refleksji, ale nie podczas samej medytacji. Refleksja po modlitwie pomoże Ci uniknąć błędów w przyszłości i zachować to, co było dobre.

„Jezus wzywa nas do osobistego z Nim spotkania.
Pragnie nas zapoznać z uczuciami i upodobaniami swego Serca.
W Ewangelii, poprzez Jego słowa i postawy, stosunek do ludzi,
sposób nawiązywania kontaktu z przyrodą i z wszystkimi rzeczami,
odkrywamy Jego Serce całkowicie wydane Ojcu i ludziom.
Na modlitwie przychodzimy do Niego z tym wszystkim,
co składa się na nasze życie, z cierpieniami i nadziejami ludzkości.
Uczymy się pozostawać przed Nim w milczeniu i ubóstwie serca,
uwielbiać i przebywać z Nim w postawie miłości i wdzięczności”.
(z Konstytucji Zgromadzenia Sacré Coeur)

PRZEJAWY WEWNĘTRZNEGO SMAKOWANIA:

• Zaciekawienie, ma się ochotę dane Słowo podjąć, przemodlić.
• Pasja osobistego spotkania z Jezusem.
• Opór, gdy doświadczamy, że nasze serce buntuje się na to Słowo.
• Zmaganie, niejako kłócenie się z Panem Bogiem.
• Oczarowanie, podziw dla Pana Jezusa.
• Nowe wewnętrzne zrozumienie.
• Uczucie współbrzmienia ze słowem, które odsłania jakiś obszar mojej osoby lub Boże wezwanie, pragnienie­, które odczytuję w moim wnętrzu.
• Doświadczenie obecności Boga, które objawia się jako pokój, odpocznienie.
• Bycie ogarnianym przez Słowo, które niesie moc, ożywia pragnienie życia, służby i naśladowania Jezusa­ Chrystusa…
• Współcierpienia z Panem Jezusem.
• Skruchy za własne grzechy.
• Ból, łzy, cierpienie pojawiające się na wspomnienie odniesionych ran czy pewnego okresu w swojej historii życia.
• Oschłość, spragnienie Słowa, ból z powodu „nieprzemakalności”, wtedy dobrze jest trwać w wierności z wiarą, że choć ja nic nie odczuwam, to Pan Bóg może mówić i przemieniać nas.