Wierzę w Kościół, który jest posłany do wszystkich narodów: Dz 2, 1-11

Kiedy nadszedł wreszcie dzień Pięćdziesiątnicy, znajdowali się wszyscy razem na tym samym miejscu. Nagle dał się słyszeć z nieba szum, jakby uderzenie gwałtownego wiatru, i napełnił cały dom, w którym przebywali. Ukazały się im też języki jakby z ognia, które się rozdzieliły, i na każdym z nich spoczął jeden. I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić obcymi językami, tak jak im Duch pozwalał mówić. Przebywali wtedy w Jerozolimie pobożni Żydzi ze wszystkich narodów pod słońcem. Kiedy więc powstał ów szum, zbiegli się tłumnie i zdumieli, bo każdy słyszał, jak przemawiali w jego własnym języku. «Czyż ci wszyscy, którzy przemawiają, nie są Galilejczykami?» – mówili pełni zdumienia i podziwu. «Jakżeż więc każdy z nas słyszy swój własny język ojczysty? – Partowie i Medowie, i Elamici, i mieszkańcy Mezopotamii, Judei oraz Kapadocji, Pontu i Azji, Frygii oraz Pamfilii, Egiptu i tych części Libii, które leżą blisko Cyreny, i przybysze z Rzymu, Żydzi oraz prozelici, Kreteńczycy i Arabowie – słyszymy ich głoszących w naszych językach wielkie dzieła Boże».

Modlitwa przygotowawcza: Na początku uświadom sobie, że stajesz przed Bogiem i chcesz z Nim rozmawiać. Uczyń znak krzyża i poproś Go, aby wszystkie Twoje zamiary, decyzje i czyny były skierowane w sposób czysty do służby i chwały Jego Boskiego Majestatu.

Obraz: Wyobraź sobie, że stoisz w tłumie: na targowisku lub w innym publicznym miejscu. Słyszysz nieznane sobie języki, mijają Cię ludzie o różnym kolorze skóry, budowie ciała, kolorze włosów.

Prośba o owoc: Poproś o łaskę dostrzeżenia, że Jezus otwiera nas na wszystkich ludzi, również tych pochodzących z innych krajów i posługujących się odmiennymi językami.

1. „[…] nadszedł wreszcie dzień Pięćdziesiątnicy […]” Po wniebowstąpieniu Jezusa apostołowie trwali na modlitwie i czekali na rozwój wydarzeń. Chociaż byli ludźmi czynu, nie wiedzieli, co dalej mają zrobić, aby zrealizować nakaz Jezusa. Oczekiwanie to czas próby naszej wiary, modlitwy i relacji z Bogiem. To trudny i wymagający czas, dlatego tak bardzo pragniemy, aby szybko nastąpił jego kres. Jaka jest Twoja dzisiejsza modlitwa rekolekcyjna? Jakie myśli i uczucia towarzyszą Ci podczas niej?

2. „I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić obcymi językami […]” Działanie Ducha Świętego przekracza wszelkie wyobrażenia. Apostołowie zyskują umiejętności, które pozwolą im zrealizować misję daną przez Jezusa. Wyruszą na cały świat i będą nauczać wszystkie narody. Bóg troszczy się o swoje dzieci. Nie ma względu na pochodzenie czy narodowość, tak samo przemawia do serca każdego człowieka. Czy widzisz działanie Ducha Świętego w Kościele na wszystkich kontynentach?

3. „Jakżeż więc każdy z nas słyszy swój własny język ojczysty?” Bóg przemawia znanym nam językiem. Może to być język naszego narodu, ale też język znaków czy cudów, które nas utwierdzają w Bożej Obecności. Każdy naród ma swoją tradycję, kulturę i historię. Ona ubogaca Kościół. Pokazuje jego różnorodność i piękno, odblask Stwórcy. Czy przyjmujesz bogactwo Kościoła wielu narodów? Czy w różnorodności ras, języków, dostrzegasz geniusz Boga?

Rozmowa końcowa: Porozmawiaj z Jezusem o wielkich pragnieniach, które rodzą się w Twoim sercu, zapytaj Go o swoją misję. Zakończ modlitwą Ojcze nasz.