9 maja 2022
fot. Priscilla Du Preez / unsplash.com

Co robić, a czego unikać w trakcie spotkania z towarzyszem?

Barbara Wielgus, WŻCh Trójmiasto

To jest czas, kiedy możemy mówić i jesteśmy uważnie słuchani. Co jest ważne w tej rozmowie, aby przyniosła nam korzyść? Czy wystarczy, jeśli po prostu porozmawiam o swojej medytacji, a przy okazji dodam kilka słów o sobie i opowiem jakąś historię z życia?

Barbara Wielgus: Co robić, a czego unikać w trakcie spotkania z towarzyszem?

Elżbieta Wierszyło: W czasie rozmowy z osobą towarzyszącą skupiamy się na własnym doświadczeniu medytacji, osobistych przeżyciach, uczuciach, odkryciach, poruszeniach. Unikajmy uogólnień (ludzie tak czują, wszyscy tak rozumieją itp.) i streszczania komentarzy do tekstu (w tej książce przeczytałem, że…).

Elżbieta Gleba: Warto starać się o to, żeby otwarcie, szczerze i konkretnie powiedzieć, co się wydarzyło podczas medytacji. Przedstawmy nasze doświadczenie, bo to jest ten obszar, w którym Duch Święty działa i Pan Bóg nas prowadzi.

Należy unikać dywagacji, bo nas rozpraszają albo wprowadzają w obszary niepowiązane z tematem. To oczywiste, że medytacja dotyka naszego życia i mogą pojawić się sprawy ważne do omówienia. Warto zachować cierpliwość i nie starać się od razu wszystkiego rozwiązywać albo domagać się natychmiastowych odpowiedzi na pytania. Jest ważne, aby skupiać się na tym, co rzeczywiście pojawiło się na medytacji, nie idąc za daleko w przypuszczeniach, co z tego jeszcze może wynikać, jak to można rozważyć. Warto być cierpliwym. Osoba towarzysząca na pewno będzie pomagać, żeby spotkanie właściwie ukierunkować.

Elżbieta Roczyniewska: Ważną sprawą jest, abym była w rozmowie prawdziwą, abym nie wymyślała niczego, jeśli np. nic się nie zadziałało na modlitwie. Mówię o tym, co przeżyłam, co mnie poruszyło, jakie uczucia się pojawiły. Jestem szczera, przejrzysta i wolna. Mówię tylko to, co chcę powiedzieć, ponieważ czasami dzieją się we mnie tak ważne sprawy, że lepiej jest je zachować wyłącznie dla siebie.

Rozmawiała Barbara Wielgus


Przeczytaj również artykuły:
Kim jest towarzysz?
Jak się przygotować do spotkania z osobą towarzyszącą?
Czego można oczekiwać po rozmowie z osobą towarzyszącą?


Zobacz pozostałe Q&A

 

Elżbieta Wierszyło – z wykształcenia biolog, obecnie pracuje jako urzędnik samorządowy w obszarze polityki społecznej. Od 1987 r. we Wspólnocie Życia Chrześcijańskiego (Wspólnota Lokalna w Toruniu). Od 2015 r. towarzyszy osobom odprawiającym rekolekcje ignacjańskie w życiu codziennym.

Elżbieta Gleba – psycholog kliniczny i psychoterapeuta z certyfikatem Sekcji Psychoterapii Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego. Członek Wspólnoty Życia Chrześcijańskiego w Lublinie. Współpracownik Domu Rekolekcyjnego w Czechowicach-Dziedzicach, gdzie prowadzi rozmowy z rekolektantami odprawiającymi Ćwiczenia duchowe. Towarzyszy też w rekolekcjach w życiu codziennym.

Elżbieta Roczyniewska – Gdynianka, od 2000 roku należy do Wspólnoty Życia Chrześcijańskiego w Trójmieście. Towarzyszy rekolektantom w Domu Rekolekcyjnym ICFD w Gdyni, w czasie rekolekcji w ciągu życia oraz w osobom w codzienności.